چند اشتباه در نوشتن پروپوزال دکتری

اشتباهاتی در نوشتن پروپوزال دکتری

ریسرچ پروپوزال چه برای دانشگاه سراسری، آزاد و داخلی و چه برای اپلای دانشگاه خارجی و پذیرش و فاند، طرح اولیه ای است که حکایت از برنامه های آتی نویسنده دارد و آینده پژوهی تحقیق را مینمایاند. محقق نظر به اینکه نوشته اش در پروپوزال هرچه پرمحتواتر باشد، نهایت انرژی علمی خود را صرف میکند تا الگوی جامعی مطرح کند، بهترین نوع روش تحقیق را در متدولوژی پژوهش مد نظر قرار دهد و اساسا موضوع را طوری طرح کند که سرشار از ایده ها و نوآوری ها باشد. از لحاظ محتوایی، اینکه نقشه و پلان پژوهش چه باشد و دستخوش پیچیدگی های موضوعی متعدد باشد مشکلی ندارد، اما آنچه مسئله را غامض میکند روش پیاده سازی موضوع و در واقع انجام و اجرای رساله دکتری است.

انجام فصول پایان نامه دکتری بر اساس پروپوزال صورت می گیرد. طبعا وقتی عنوان یک رساله دکتری به ایده های نو و روش های بدیع زیبنده باشد، تصویب راحت تری خواهد داشت اما چند اشتباه در نوشتن پروپوزال دکتری پیش می آید و ناچار به انجام تغییراتی در خود پروپوزال خواهیم شد.

پیرو آنچه پی اچ دی پروپوزال در پی سال ها همراهی در انجام ویرایش پروپوزال دکتری و پایان نامه دوره دکتری به آن رسیده است، پیشنهاد میشود در انتخاب ابعاد و بندهای نوشتاری پروپوزال، نهایت دقت و ظرافت صورت گیرد، از آن جهت که طرح و پلانی که ساده اما قابل اجرا باشد بسی بهتر از پروپوزالی است که ظاهری متکلف و پیچیده داشته باشد اما انجام پایان نامه آن غیرممکن است. درست مانند اینکه در پلان پیشنهادی تجزیه و تحلیل مندرج پروپوزال، نرم افزاری برای آنالیز پیشنهاد شود که محقق هیچ توانمندی عملیاتی در خصوص آن ندارد و یا حتی تعداد افراد کمی از چند و چون تجزیه و تحلیل داده ها با آن نرم افزار آگاهی دارند.