سوگیری در تحقیق کیفی

سوگیری در تحقیقات کیفی

یکی از روش­های عملی برای اندیشیدن در مورد بحث روایی، توجه به خطاها و سوگیری­ها است. تحقیق، خوا کیفی یا کمّی، یک فعالیت انسانی است و بنابراین ممکن است مانند سایر فعالیت­های انسان دارای اشتباه یا خطا باشد. برخی از منتقدان تحقق کیفی معتقدند که سوگیری در این تحقیقات بیشتر است، زیرا تحقیقات کیفی نسبت به تحقیقات کمّی ساختارمندی کمتری دارند و محققان کیفی آنچه را که می­خواهند می­یابند و سپس آنها را در نتایج­شان شرح می­دهند.

برخی از منابع بالقوه سوگیری در تحقیق عبارتند از:

تأثیر محققان بر پاسخگویان و ارائه کنندگان اطلاعات؛

سوگیری­های انتخاب؛ شامل انتخاب زمان­ها، مکان­ها، حوادث و افراد؛

قابلیت دسترسی به منابع یا انواع مختلف داده ­ها برای محققان مختلف؛

مشابهت و میل طبیعی محققان به انواع خاصی از افراد، طرح­ها، داده ­ها، تئوری­ها و مفاهیم؛

توانایی محققان؛ شامل دانش و مهارت­هایشان؛

ترجیحات و تعهدات ارزشی محققان؛

قابلیت­های شخصی محققان؛ برای مثال: ظرفیت­شان برای تمرکز، بردباری و تحمل ابهام.

در حالیکه شناسایی منابع سوگیری آسان است اما امکان ایجاد قوانین و رویه­ های مشخص روش شناختی برای رفع سیستماتیک سوگیری، بسیار کم است، بنابراین ما نیاز داریم تا به فرآیند­های شخصی و اجتماعی که می­توانند سوگیری­های محققان را کاهش داده و کیفیت تحقیق را حفظ کنند، توجه نمائیم.